Meer weten over Transfiguratie van Christus
Een interessant en zeldzaam gegeven is dat dit schilderij dat aangeboden werd door Anselmus de Boodt vanaf het moment dat het door Gerard David gemaakt en aan de familie overhandigd is, nog steeds in de familiekapel van de familie De Boodt in de Onze-Lieve-Vrouwenkerk in Brugge te zien is. Het is alleen in 1949 eenmaal uitgeleend voor een tentoonstelling in Londen.Volgens deskundigen is de staat van onderhoud overigens niet om te juichen; vermoedelijk is het schilderij in 500 jaar te vaak afgesopt.
De opdracht aan Pieter Pourbus om de zijluiken met de schenkers en hun tien kinderen erbij te schilderen, is pas na het overlijden van Gerard David (1523) gegeven.
De gedaanteverandering van Jezus of transfiguratie, ook wel de ‘Verheerlijking op de berg’ genoemd, is een verhaal uit de synoptische evangeliën (Mattheüs17:1–8, Marcus 9:2–8 en Lucas 9:28–36).
Samen met de apostelen Petrus, Johannes en Jacobus beklom Jezus de berg Tabor, volgens Lucas om te bidden. Hier veranderde Jezus van gedaante en zijn kleding ging helder wit stralen. Volgens Mattheüs straalde zijn gezicht als de zon. Hierna verschenen Mozes en Elia die met Jezus praatten, volgens Lucas over Jezus’ levenseinde in Jeruzalem. Petrus stelde voor tenten voor hen op te slaan. De apostelen wisten niet goed wat te zeggen, want ze waren door schrik overweldigd. Volgens Lucas vielen de apostelen in slaap (tijdens het bidden) en schoten ze wakker toen Mozes en Elia met Jezus spraken.
Hierna viel de schaduw van een wolk over hen heen en uit de wolk zei een stem: “Dit is mijn geliefde Zoon, luister naar hem!” Volgens Mattheüs wierpen de leerlingen zich neer toen ze dit hoorden en verborgen uit angst hun gezicht. Ze keken weer op en zagen alleen Jezus staan. Volgens Marcus en Mattheüs gebood Jezus de apostelen toen ze de berg afdaalden, met niemand over de gebeurtenis te spreken tot na zijn verrijzenis uit de dood.
Mozes en Elia worden als een soort getuigen bij de transfiguratie neergezet, omdat Elia volgens de Hebreeuwse bijbel ‘meegevoerd werd naar de hemel’ en ook Mozes ondergaat volgens de apocriefe boeken een hemelvaart. In de bijbel overlijdt hij.
De gedaanteverandering werd beschouwd als aankondiging van Jezus’ verrijzenis (Marcus 9:10). Het feest werd aanvankelijk gevierd als kerkwijdingsfeest voor de drie basilica’s op de berg Tabor.[1] In de Roomse kerk werd de gedaanteverwisseling van Christus door Paus Callistus III (15e eeuw) uitgeroepen tot feestdag voor katholieken, te vieren op 6 augustus.
