Meer weten over Salvator Mundi
Tijdens de Kruisdraging droogde de Heilige Veronica het zweet van Christus’ gezicht af met haar sluier. Dit apocriefe verhaal komt weliswaar in het Evangelie niet voor, maar het is toch op menige kruiswegstatie afgebeeld; Veronica was populair in de 15e eeuw.
Op miraculeuze wijze werd de beeltenis van Christus afgedrukt op de sluier (en ging er ook in de was niet meer af). De sluier doorstond een paar eeuwen van vertwijfeling maar wordt sinds de westerse wereld tot het Christendom bekeerd is als relikwie bewaard in de Sint Pieterskerk in Rome. Er werden geneeskrachtige eigenschappen aan toegeschreven.
Waarschijnlijk is de schilderijen-traditie uit de late middeleeuwen opgezet door Jan van Eyk, die zich liet inspireren door de beschrijving van Publius Lentulus, nijver ambtenaar en de voorganger van Pontius Pilatus: hij beschreef de van hovaardij ‘verdachte’ die zichzelf Koning der Joden noemde, zodat de snoodaard als hij ontsnapte, gemakkelijker weer aangehouden kon worden. Hij stuurde kopie aan de Romeinse senaat. Daarvandaan kwam een afschrift van de brief in de 14e eeuw terecht in de Codex Apocryphus Novi Testamenti, waar Van Eyk Christus vanaf de beschrijving schilderde.
Daarin staat nauwkeurig vermeld dat de man donker wijnkleurig haar had, scheiding in het midden, groot en ‘edel’ plat voorhoofd, krulletjes aan de haaruiteinden, gevorkte, iets rossige baard.
(zie ook: de opstanding van Lazarus, Christus neemt afscheid van zijn moeder, de Bruiloft te Kana): het voorbeeld was ‘gedeponeerd’, en elke schilder met enig gevoel voor authenticiteit schilderde Christus zo, en niet anders.