Meer weten over De geboorte van Christus (drieluik met Johannes de Doper en Sint Franciscus, Metropolitan museum)
Het schilderij in het midden is vermoedelijk één van de eerste werken die Gerard David in Brugge maakte. De figuren zijn nog wat popperig en de gezichten hebben nog niet veel uitdrukking. Maria lijkt veel op de Maria op het oudste (van de drie) schilderijtjes van de Annunciatie (het bezoek van de engel Gabriël die haar kwam vertellen dat ze een goddelijk kind zou krijgen), eenzelfde gezicht, lang rood krullend haar, lange, dunne vingers.
Het pasgeboren kindje Jezus ligt op een stuk stof – een pand van moeders mantel – op de kale vloer, zonder kleren en zonder liefkozingen van Maria. Deze voorstelling van zaken kwam veel vaker voor bij schilderijen van de geboorte, en was ontleend aan het gebruik in het midden-Oosten om de pasgeborene de eerste 24 uur te laten tonen dat hij (zij) levensvatbaar was. In de praktijk zal er wel wat meer aandacht en liefde geweest zijn, maar de levensvatbaarheid was, ook in het Vlaanderen van de middeleeuwen, een noodzaak.
Slechts op één van de schilderijen van de geboorte door Gerard David ligt het kindje in de kribbe zoals beschreven in het evangelie van Lucas, en overigens daar ook naakt op een kleedje, dat op het stro gelegd is.
Afbeeldingen van het kindje Jezus dat met meer comfort door Maria vastgehouden wordt, vinden pas plaats in de dagen na de geboorte. De eerste in aanmerking komende bijbelse gebeurtenis was natuurlijk het bezoek van de Drie Koningen (of de Aanbidding der Wijzen) een gelegenheid waarbij het kindje Jezus soms door de Koningen/Wijzen aangeraakt mag worden.
Het kindje Jezus dat zelf een ander mens dan zijn moeder aanraakt, is op slechts één schilderij van Gerard David te zien, namelijk het Mystiek Huwelijk (National Gallery Londen), en dat alles te maken heeft met het symbool van de latere ‘mystieke verbintenis’ tussen Catharina en Jezus. Ook bij andere laat-middeleeuwse schilders zijn geen afbeeldingen te vinden van het kindje Jezus dat anderen dan zijn moeder aanraakt.
Het linker zijpaneel is Johannes de Doper in klassieke pose met het lam Gods op de arm.
Het rechter zijpaneel is een afbeelding van Sint Franciscus. Volgens de legende kreeg Sint Franciscus een visioen, en een serafijn (een engel van de hoogste orde) in de gedaante van een zesvleugelige zwaluw verscheen aan hem en bracht de kruiswonden (stigmata) van Christus op hem over.
Beide zijluiken zijn zeer waarschijnlijk pas vijf of meer jaren later geschilderd, en ook niet bedoeld geweest als aanvullende delen voor een drieluik. Zij zijn er 300 jaar later door een verzamelaar aan toegevoegd.